محمدرضا مهدوي كني
-
-
نام پدر :اسدالله
شهر محل سکونت :تهران
درجه علمی :اجتهاد
مذهب : تشيع
ملیت : ايراني
تخصص :
-
- اجتهاد)
-
-
آثار مرتبط:
-
-
1- وزير كشور جمهوري اسلامي
2- دبير جامعه روحانيت مبارزه تهران، پس از پيروزي انقلاب اسلامي
3- مدير مدرسه علميه مروي، از سوي امام خميني، تهران، پس از پيروزي انقلاب اسلامي
4- مسئول كميته انقلاب اسلامي
5- رييس دانشگاه امام صادق(ع)، تهران، از آغاز تأسيس تا كنون
6- نخست وزير، پس از شهادت محمدعلي رجايي، 1360 هـ . ش، 2 ماه
7- امام جماعت، مسجد جليلي، تهران.)
فعاليتها:
1- تدريس دروس حوزوي، مدرسه مروي،
2- همكاري در تأسيس دانشگاه امام صادق(ع)، تهران
3- آشنا ساختن جوانان و نوجوانان با معارف اسلامي، مركز صادقيه، تهران
4- پژوهش گروهي در زمينه علوم قرآني، مكتب اميرالمؤمنين علي(ع)، قم)
- اساتيد
-
برهان، ادبيات عرب، مدرسه لرزاده، تهران
سلماسي، ادبيات عرب، مدرسه لرزاده، تهران
قاضي، ادبيات عرب، مدرسه لرزاده، تهران
سطح:
شيخ مجاهدي، تبريزي، قم
شيخ عبدالجواد جبل عاملي، قم
سيد محمدباقر سلطاني طباطبايي، قم
سيد شهابالدين مرعشي نجفي، قم
شهيد محمد صدوقي، قم
خارج فقه و اصول:
سيدحسين بروجردي، فقه، 5 سال، قم
امام خميني، فقه و اصول، 9 سال، قم
سيد محمدرضا گلپايگاني، فقه، قم
سيد محمد محقق داماد، قم
حكمت، فلسفه و كلام:
علامه سيد محمدحسين طباطبايي، قم
سيد ابوالحسن رفيعي قزويني، فلسفه، 1 سال، قم
حسينعلي منتظري، فلسفه، شرح منظومه، قم
شهيد مرتضي مطهري، كلام، شرح تجريد، قم
تفسير:
علامه سيد محمدحسين طباطبايي، قم
-
-
آيتالله محمدرضا مهدوي كني در سال 1310 هـ . ش برابر با 1349 هـ . ق در روستاي «كن» از توابع تهران، ديده به جهان گشود. پدرش، كشاورز و از علاقهمندان به حوزه و روحانيت بود. وي پس از گذراندن تحصيلات دبستاني، در سال 1324 هـ . ش، با تشويق پدر، دروس حوزوي را آغاز كرد. اين در حالي بود كه به دليل محدوديتهاي پديدآمده از سوي حكومت رضاخاني، به حضور عالمان دين، نياز فراواني احساس ميشد.آيتالله كني در آغاز ورود به تهران، به مدرسه سپهسالار (شهيد مطهري) رفت، ولي به دليل نامناسب بودن محيط آنجا، مدرسه «لرزاده» را براي تحصيل برگزيد. وي در مدت 3 سال اقامت در تهران، از استادان بزرگواري همچون: برهان، قاضي و سلماسي كسب فيض كرد. ايشان در سال 1327 هـ . ش براي تكميل تحصيلات خود به حوزه علميه قم رفت و در مدرسه «حجتيه» اقامت گزيد. او در قم از محضر بزرگاني همچون حضرات آيات: مجاهدي، شيخ عبدالجواد جبل عاملي، سيد محمدباقر سلطاني طباطبايي و شهيد محمد صدوقي بهره برد و پس از گذراندن دروس سطح، با حضور در درسهاي آيات عظام: سيد حسين بروجردي، امام خميني، سيد محمدرضا گلپايگاني، سيد محمد محقق داماد و علامه طباطبايي، سطوح عالي حوزوي را گذراند.
وي با آغاز مبارزه شهيد سيد مجتبي نواب صفوي رهبر جمعيت فداييان اسلام، تلاشهاي خويش را براي افشاگري بر ضد حكومت پهلوي متمركز ساخت. آيتالله مهدوي كني در سال 1340هـ .ش به دليل مشكلات خانوادگي و درخواست پدر، به تهران بازگشت. طي سالهاي بعد ايشان با پافشاري بر مشي غيرمسلحانه، مبارزه را به همراه بزرگاني همچون: اكبر هاشمي رفسنجاني، مرتضي مطهري و ديگر مبارزان، ادامه داد. با آغاز نهضت اسلامي ايران رهبري امام خميني، آيتالله مهدوي كني به اين جريان عظيم پيوست كه عكس العمل رژيم را در پي داشت. در يكي از اين موارد در سال 1353 هـ .ش وي به بوكان تبعيد گرديد و پس از گذراندن 2 ماه تبعيد، به زندان اوين منتقل گرديد و در آنجا آزار و شكنجههاي روحي و جسمي فراواني را تحمل كرد. پس از آزادي از زندان، با تشكيل پايگاهي در مسجد جليلي تهران، به كار خويش ادامه داد. افزون بر آن، تدريس علوم حوزوي را نيز آغاز كرد. اين فقيه مبارز، پس از پيروزي انقلاب اسلامي با شركت فعال در مسايل سياسي كشور، مسئوليتهاي متفاوتي را بر عهده گرفت و مدتي نيز در مقام وزارت كشور، انجام وظيفه كرد. وي به دليل علاقه بسيار به تشكيل مدارس و دانشگاههاي اسلامي و ايجاد وحدت بين حوزه و دانشگاه، «دانشگاه امام صادق(ع)» را با همكاري بزرگاني همچون حضرت آيات: خامنهاي، مشكيني، امامي كاشاني و آقايان: معيني، نويد، بنا نهاد.هماكنون آيتالله مهدوي كني در دانشگاه امام صادق(ع) به فعاليت علمي خود ادامه ميدهد.


-
محمد بيدآبادي
محل تولد: ----
محمد بن ملا رفيع گيلاني، معروف به آقا محمد بيدآبادي اصفهاني از بزرگان علما و حكماي مشهور قرن دوازدهم هجري قمري، در بيت دانش و تقوا در مازندران ديده به جهان گشود. سپس همراه پدرش ملا محمد رفيع كه عالمي فاضل و پرهيزكار بود، زادگاهش را ترك كرد و در اصفهان ساكن شد. آقا محمد با كمك پدر و استعداد سرشارش، علوم معقول و منقول را در حوزه بزرگ اصفهان فرا گرفت. وي علوم معقول را نزد ملا محمداسماعيل خواجويي و علوم منقول را از محضر ميرزا محمدتق - براي ديدن اطلاعات بيشتر كليك كنيد.