سيد ابوالقاسم  كوكبي

آيت اللّه حاج سيد ابوالقاسم كوكبي در سال 1305 هـ . ش برابر با 1345 هـ . ق در «باغميشه»ي تبريز به دنيا آمد. پدرش، حاج سيد علي اصغر باغميشه اي از دانشمندان آذربايجان و تبريز به شمار مي رفت.در دوران كودكي به همراه پدر به قم رفت. در 6 سالگي به مكتب خانه اي سپرده شد كه مكتب دار آن يك بانوي محترم از خانواده ي اهل علم بود. در آن جا، قرآن را فراگرفت. همان هنگام به درخواست مردم تبريز و دستور آيت اللّه حايري، پدرش به تبريز بازگشت. وي نيز همراه پدر به باغميشه تبريز رفت و نزد ميرزا فرج اللّه(پسر عمه اش) در مدرسه ي «طالبيه»ي تبريز، به فراگيري كتاب هاي معمول آن روز پرداخت.دروس مقدماتي مانند: ادبيات فارسي، كليله و دمنه، ابواب الجنان، جامع عباسي، جامع المقدمات ملامحسن را در مدرسه ي طالبيه گذراند. سپس به فراگيري نهج البلاغه روي آورد. آن گاه براي ادامه ي تحصيل راهي قم گرديد. دروس سطح مانند مكاسب و كفايه را نزد عالمان بزرگ قم هم چون: آيت اللّه سيد محمد محقق داماد فراگرفت. منظومه را در محضر علامه سيد محمد حسين طباطبايي آموخت. پس از آن، از درس خارج فقه و اصول آيت اللّه العظمي حجت و درس خارج فقه آيت اللّه العظمي بروجردي بهره برد. و هم زمان با آن، به تدريس كتاب هاي شرح لمعه و رسائل روي آورد.شوق دانش اندوزي، وي را بر آن داشت تا براي تكميل تحصيلات و بهره گيري بيشتر از محضر استادان بزرگ فقاهت، به نجف اشرف برود.از اين رو در سال 1370 هـ . ق يك مسافرت آزمايشي به نجف اشرف انجام داد كه 6 ماه به درازا كشيد. در اين مدت، در درس خارج فقه و اصول بزرگان حوزه ي علميه ي نجف اشرف، حضور يافت. سرانجام، درس آيت اللّه العظمي خويي ره را از نظر سبك و محتوا و شيوه ي بيان، پسنديد. پس از آن به ايران بازگشت، ولي دوباره راهي نجف شد و قريب به 20 سال در آن ديار از محضر آيت اللّه العظمي خوئي كسب فيض نمود. در اين دوران تدريس و تاليف نيز از فعاليت هاي مهم او به شمار مي آمد.سرانجام در سال 1391 هـ . ق در پي فشارهاي اجتماعي و سياسي رژيم عراق به ناچار به ايران بازگشت و در قم اقامت گزيد. پس از حضور در قم، تدريس خارج فقه و اصول را آغاز كرد كه يك دوره ي كامل اصول فقه را به پايان برده است  .