• محمد امامي كاشاني

  • نام پدر :ابوتراب

    شهر محل سکونت :تهران

    درجه علمی :اجتهاد

    مذهب : تشيع

    ملیت : ايراني

    تخصص :

  • اجتهاد)


  • آثار مرتبط:
  • 1- عضو مجمع تشخيص مصلحت نظام
    2- عضو شوراي نگهبان
    3- امام جمعه موقت تهران
    4- عضو مجلس خبرگان رهبري
    5- رئيس دانشگاه شهيد مطهري
    6- نماينده مجلس شوراي اسلامي)

    فعاليتها:
    1- تأسيس بنياد توان¬بخشي تهران
    2- پايه¬ريزي مجتمع روحانيت مبارز
    3- مبارزه سياسي با رژيم پهلوي با سخنراني¬هاي افشاگرانه
    4- مسافرت به كشورهاي مختلف جهت تبادل نظر با فلاسفه و متكلمين
    5- توليت مدرسه عالي شهيد مطهري)
  • قاعده فراغ و التجاوز
    تقريرات درس اصول شهيد محمدباقر صدر در 7 جلد
    قاعده الكونيه النظره
    في الثوره الحسينيه، شرح قيام امام حسين(ع) از جهت سياسي و اجتماعي
    تفسير موضوعي نهج¬البلاغه
    آية الموده (شرح بعضي آيات قرآن در بيان محبت اهل بيت(ع))
    التشريع و نظام الحكم في الاسلام
    كتاب الخمس
    مقالات:
    مقالاتي در نشريه مكتب تشيع
  • اساتيد
  • ادبيات عرب، سيوطي، سيدعلي يثربي(ره)، ابوتراب امامي كاشاني (ابوي)، كاشان
    مطول، آيت الله صبوري، كاشان
    منطق كبري، معالم، مُغني، شمسيه، حسين راستي كاشان، كاشان.
    خارج فقه واصول:
    سيد حسين بروجردي، قم؛
    ‌امام خميني، قم؛
    سيد محمد محقق داماد، قم؛
    سيد محسن حكيم، نجف؛
    شاهرودي و سيد ابوالقاسم خويي، نجف اشرف.
    تفسير:
    ابوتراب كاشاني (ابوي)
    علامه طباطبايي،
    سيد ابوالحسن قزويني

  • آيت الله محمد امامي كاشاني فرزند ابوتراب در سال 1310 هـ .ش برابر با 1350ق در خانواده­ اي اهل علم در كاشان متولد شد. وي پس از گذراندن دروس ابتدايي  به تحصيلات علوم ديني روي آورد. آيت الله امامي كاشاني مقدمات علوم ديني را نزد پدر و برخي ديگر از اساتيد همچون حضرات آيات: سيد علي يثربي، صبوري و مؤذن در كاشان فرا گرفت و سپس براي ادامه تحصيل راهي حوزه علميه قم گرديد.وي پس از گذراندن دروس مقدماتي و سطح در درس خارج آيات عظام: سيد حسين بروجردي ، سيد محمد محقق داماد و امام خميني شركت كرد و 10 سال از محضر پرفيض آنان بهره­مند شد. آيت­الله امامي فلسفه را نيز در محضر بزرگاني چون علامه طباطبايي و آيت الله سيد ابوالحسن قزويني فرا گرفت. وي سپس به تهران رفت و ضمن ادامه تحصيل به تدريس و تربيت شاگردان پرداخت. امامي كاشاني مدتي نيز در حوزه نجف اشرف در محضر آيات عظام: سيد ابوالقاسم خويي، سيد محسن حكيم و سيد محمود شاهرودي كسب فيض كرد. وي پس از مراجعت از نجف راهي تهران شد و جلساتي ديني و فلسفي براي آگاهي دانشگاهيان و جوانان تشكيل داد. آيت‌الله امامي كاشاني همچنين ضمن تبليغ و ارشاد به تدريس مقدمات و سطح در مدرسه سپهسالار و مروي نيز مشغول بود. ايشان در سال­هاي خفقان دوران پهلوي به همراه استاد مطهري و دكتر بهشتي در راه سازماندهي مبارزات مردم به رهبري امام خميني تلاش بسياري كرد و در اين راه بارها دستگير و در سال 1355 به شهرستان گنبد كاووس تبعيد شد. آيت الله امامي كاشاني در جريان مبارزات خود همراه با ديگر ياران امام همچون حضرات آيات: بهشتي و مطهري، هسته مركزي روحانيت مبارز را پي­ ريزي كرد. كه اين جامعه به نهادي تأثيرگذار برضد رژيم پهلوي تبديل شد. پس از پيروزي انقلاب اسلامي، آيت الله امامي كاشاني بر حسب وظيفه در عرصه­ هاي مختلف سياسي، ‌اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي انجام وظيفه نمود. وي بعد از انقلاب از سوي مردم كاشان به نمايندگي مجلس شوراي اسلامي انتخاب شد و در چند دوره متوالي نيز از سوي مردم تهران براي عضويت در مجلس خبرگان رهبري برگزيده شد. آيت­الله امامي كاشاني همچنين با حكم امام خميني(ره) به عضويت شوراي نگهبان كه متشكل از فقها و حقوقدانان برجسته است منصوب گرديد ايشان در ضمن از سوي امام خميني(ره) به سمت توليت مدرسه عالي شهيد مطهري كه يكي از مراكز مهم آموزش عالي كشور است منصوب شد. او با طراحي نظام آموزشي ـ پژوهشي ويژه موفق شد اولين نهاد عالي‌آموزشي مركب از مفاد تعليمي حوزه و قالب آموزشي دانشگاه را شكل دهد و صدها فارغ­ التحصيل در تطبيق مفاهيم ديني در حوزه حقوق اسلامي، فلسفه و كلام اسلامي با حقوق و فلسفه غرب تربيت نمايد.آيت­ الله امامي كاشاني در ضمن فعاليت­هاي سياسي، به فعاليت­هاي فرهنگي و اجتماعي نيز توجه ويژه داشت. وي براي بحث و تبادل نظر با فلاسفه و متكلمين به بسياري از كشورهاي اروپايي و آسيايي و آفريقايي از جمله: فرانسه، سوئيس، ايتاليا، لبنان و مصر و... سفر كرد. وي براي رسيدگي به مستضعفان و ناتوانان جسمي، بنياد توان­بخشي را نيز تأسيس كرد.آيت­الله امامي كاشاني از همان ابتداي پيروزي انقلاب اسلام با حكم امام به امامت جمعه موقت تهران منصوب شد. خطبه­ هاي نماز جمعه ايشان در ارايه راهبردهاي معنوي و اخلاقي براي جامعه زبان­زد خاص و عام است.