• سيدابوالحسن مولانا تبريزي

  • نام پدر :سيد علي

    شهر محل سکونت :تبريز

    درجه علمی :

    مذهب :

    ملیت :

    تخصص :

  • مقدمات
    جامع المقدمات، سيوطي، منطق،‌ جامي، مغني، مطول، حاشيه ملا عبدالله:
    سيد علي مولانا
    شيخ علي‌اكبر نحوي
    ميرزا محمود انصاري
    ميرزا ابوالفضل صديقي سرابي
    سطح
    شيخ موسي زنجاني
    آيت‌الله شهيد سيد اسدالله مدني
    خارج فقه و اصول
    آيت‌الله سيد احمد خوانساري
    آيت‌الله سيد محمد حجت كوه‌كمره‌اي
    آيت‌الله سيد محمدرضا گلپايگاني
    آيت‌الله سيد شهاب‌الدين مرعشي نجفي
    آيت‌الله سيد حسن قاضي طباطبايي
    آيت‌الله سيد محمد محقق داماد يزدي
    آيت‌الله شيخ عبدالكريم خوئيني
    آيت‌الله سيد حسين بروجردي
    سيد حسين طباطبايي
    امام خميني و سيد محمدتقي خوانساري، آيت‌الله سيد ابوالقاسم خويي و شيخ حسين حلي)


  • آثار مرتبط:
  • استاد حوزه
    مرجعيت)

    فعاليتها:
    1. تبليغ و نشر معارف اسلام و اهل‌بيت(ع)
    2. تأسيس بنياد فرهنگي و خيريه نيمه شعبان در سال 1367 هـ. ش
    3. احياي مسجد استاد و شاگرد در سال 1340 هـ. ش
    4. همراهي با انقلاب و امام خميني
    5. مبارزه عليه رژيم ستم‌شاهي با صدور اعلاميه)
  • 1. درر المطالب في شرح المكاسب (خطي)
    2. النجم الزاهر في صلاة المسافر (تقريرات درس آيت‌الله سيد محمد حجت كوه‌كمره‌اي)
    3. ثلاث مسائل
    4. تحقيق و تعليق پيرامون كتاب احسن الدلالات
    5. الحليه في حرمة حلق اللحيه
    6. حاشيه بر توضيح المسائل آيت‌الله سيد ابوالقاسم خويي
    7. مسئله ولايت فقيه (خطي)
    8. حاشيه بر منهاج الصالحين آيت‌الله خويي (خطي)
    9. توضيح الاحكام
    10. حاشيه بر رسائل شيخ اعظم انصاري (خطي)
    11. استفتائات (خطي)
    12. تعليقه بر وجيزه شيخ بهايي
    13. البيان في تفسير القرآن (خطي)
    14. الفاظ مشكله در قرآن (خطي)
    15. پيامبر اسلام و كثرت همسر
    16. چهل حديث (خطي)
    17. شرح كلمات قصار‌ نهج‌البلاغه (خطي)
    18. در تابناك در كلمات معصومين (خطي)
    19. فاطمه زهرا(س) سرور زنان عالمين
    20. حضرت مهدي(عج) و مسئله غيبت
    21. حضرت مهدي(ع) و مسئله رجعت
    22. انتظار فرج
    23. الملاحم و الفتن
    24. حضرت مهدي(ع)، نجات‌دهنده بشر
    25. راهنماي دين در اصول دين
    26. رنيس الابرار في وظايف الاخيار
    27. درس‌هايي از اخلاق (خطي)
    28. حاشيه بر منظومه سبزواري (خطي)
    29. حاشيه بر عوامل (خطي)
    30. پاسخ به سؤالات (خطي)
    31. هديه دوستان (خطي)
    32. زندگي‌نامه آيت‌الله سيد محمد مولانا (خطي)
    33. داستان‌هاي راستين (2 جلد)
  • اساتيد
  • سيد احمد خوانساري
    سيد حسين بروجردي
    سيد ابوالقاسم خويي
    شيخ حسين حلي
    سيد محمدحسين طباطبايي
    شيخ عبدالكريم خوئيني
    سيد محمد محقق داماد
    سيد حسين قاضي طباطبايي
    سيد شهاب‌الدين مرعشي نجفي
    سيد محمدرضا گلپايگاني
    سيد محمد حجت كوه‌كمره‌اي
    شهيد سيد اسدالله مدني
    شيخ موسي زنجاني
    شيخ علي‌اكبر نحوي
    ميرزا محمود انصاري
    ميرزا ابوالفضل صديقي سرابي
    سيد علي مولانا

  • آيت‌الله سيد ابوالحسن مولانا فرزند آيت‌الله سيد علي مولانا تبريزي، از عالمان معاصر در سال 1303ه‍ . ش برابر با 1343ه‍ . ق در خاندان فقاهت و سيادت در نجف اشرف چشم به جهان گشود. وي در 3 سالگي همراه خانواده به ايران آمد و در تبريز اقامت گزيد.سيد ابوالحسن در نوجواني به تحصيل علوم ديني روي آورد. وي نخست نزد پدرش سيد علي مولانا و برخي از استادان معروف تبريز مقدمات و سطح را فرا گرفت. سپس براي ادامه تحصيل راهي حوزه علميه قم شد. آيت‌الله مولانا طي 14 سال اقامت در قم با تلاش و كوشش از محضر حضرات آيات: سيد احمد خوانساري، سيد محمد حجت كوه‌كمره‌اي، سيد محمدرضا گلپايگاني، سيد شهاب‌الدين مرعشي، سيد حسين قاضي طباطبايي، علامه سيد محمدحسين طباطبايي، سيد محمد محقق و سيد حسين بروجردي بهره‌ها برد و گام‌هاي بلندي در تحصيل علم و تهذيب نفس برداشت. ايشان پس از سال‌ها تحصيل در قم به نجف اشرف مهاجرت كرد و از محضر نوراني استوانه‌هاي فقه و اجتهاد از جمله حضرات آيات: سيد ابوالقاسم خويي و شيخ حسين حلي كسب فيض كرد. سپس با اخذ اجازات، اجتهاد و نقل روايت از شيخ آقا بزرگ تهراني و ديگر عالمان بزرگ نجف به ايران بازگشت.آيت‌الله مولانا، پس از كسب مدارج عالي حوزوي در نزد استادان بزرگ قم و نجف، جهت خدمت‌رساني و ترويج معارف نوراني اهل بيت‌(ع) به تهران رفت. ولي در پي درخواست پدر بزرگوارش مبني بر بازگشت به تبريز، به امر پدر، سنگر خدمت‌رساني را به تبريز انتقال داد. ايشان سال‌ها در مسجد «استاد و شاگرد» كه به همت وي بازسازي شد به اقامه جماعت و برنامه‌هاي متنوع فرهنگي پرداخت. با وجود آيت‌الله مولانا، مسجد مزبور، يكي از كانون‌هاي مهم فرهنگي و پايگاهي براي جذب شيفتگان دانش و معرفت و جوانان عاشق اهل بيت(ع) تبديل شده بود.ايشان از همان دوران تحصيل به تدريس، اهتمام ويژه‌ داشت و آن را تا آخر عمر پربارش ادامه داد و جمع بسياري از طالبان دانش و معرفت از محضر پرفيضش بهره‌مند شدند.اين روحاني مخلص، از آغاز انقلاب اسلامي، به رهبري امام خميني همدلي و همراهي خود را با اين حركت اسلامي اعلان كرد و در هر فرصتي به تأييد آن پرداخت. آيت‌الله مولانا، نمونه بارز روحاني‌اي وارسته، مهذب، بسيار خوش‌محضر و داراي اخلاق نيك بود و با گشاده‌رويي و سيمايي متبسم، افراد را به حضور مي‌پذيرفت. تواضع و فروتني از خصوصيات بارز ايشان بود. زندگي‌اش ساده و به دور از تشريفات بود و تا آخر عمرش در همان محله پدري و در خانه‌اي ساده زندگي مي‌كرد و قدمي به سوي تجملات برنداشت.اين عالم رباني، با اخلاص و تلاش مستمر در عرصه عرفان و معنويت به مراحلي از معنويت رسيده بود كه گاه، نسيم رحمت حق، آن بزرگوار را نوازش داده و جرعه‌هايي از آن درياي رحمت را دريافت مي‌كرد.اين عالم محقق، حاصل سال‌ها تلاش، تفكر و تحقيق خود در زمينه دين و معارف الهي را در موضوع‌هاي گوناگون به رشته تحرير درآورد كه براي تشنگان معارف دين و محققان، گنجينه‌اي پربها و ارزشمند است. يكي از تأليفات ارزشمند ايشان كتاب «فاطمه زهرا(س) سرور زنان عالمين» است.اين عالم فرزانه، پس از عمري تلاش در راه اعتلاي كلمة‌الله و نشر معارف اهل‌بيت(ع) در 7 خرداد 1383 هـ. ش، برابر با 7 ربيع الثاني 1425 ه‍ . ق ديده از جهان فروبست و در تبريز مدفون شد. آيت‌الله سيد ابوالحسن مولانا در پاسخ به درخواست جوانان متدين، دستورالعملي اخلاقي براي تهذيب و خودسازي به صورت مكتوب صادر كرد كه به برخي از آ‌نها، اشاره مي‌شود:1. ملازمت تقوا و پرهيزگاري و پيروي از اوامر خداوند و اجتناب از نواهي؛2. مداومت به نماز شب، به عنوان نيرومندترين وسيله توفيق و سعادت؛3. تعظيم و احترام فقها و علماي دين؛4. دوري از غيبت‌كنندگان بندگان خدا، مخصوصاً غيبت سادات و علما؛5. صله رحم كه موجب توفيق در انجام اعمال صالح، زيادي عمر و بركت در روزي است؛6. تلاوت قرآن، همراه با تدبر؛7. زيارت اهل قبور و تفكر در احوال ديروز و امروز آ‌نان؛8. تداوم در زيارت مشاهد مشرفه انبياي عظام و ائمه طاهرين(ع) و فرزندان آنان؛9. دستگيري و احسان به ضعفا، مستمندان و يتيمان؛10. مداومت به زيارت عاشورا و دعاهاي معروف؛11. پيمودن راه احتياط در كارهاي حرام و شبهه‌ناك كه طريق نجات است؛12. تلاوت قرآن و هديه ثواب آن به ارواح مؤمنين بي‌وارث؛13. تلاش براي حسن خلق و آراستن خويش به اين خصلت نبوي؛14. محاسبه نفس در هر شبانه‌روز؛ امام صادق(ع) به عبدالله بن جندب فرمود: بر هر مسلماني كه به ولايت ما معرفت دارد، لازم است كه در هر شب و روز، اعمالش را بر خويشتن عرضه كند و خودش به حساب خود برسد.15. مجالست و هم‌نشيني با علما و مردمان صالح و شايسته و دوري گزيدن از بدان و جاهلان؛16. صبر و شكيبايي در مصائب و شدايد و توكل بر خدا... .